Barones Mia Doornaert geeft inzicht over het Israëlitisch-Arabisch conflict in het Midden-Oosten
De Golfstaat Qatar gaf omgerekend 205 miljard euro uit aan de organisatie van de Wereldbeker Voetbal 2022. Bij de Saoedische voetbalclub Al Nasr, eigendom van het Public Investment Fund, verdient Ronaldo Cristiano jaarlijks zo’n 204 miljoen euro aan salaris en commerciële deals, wat neerkomt op 16,5 miljoen per maand, en een kleine 590.000 per dag. Dan moet er daar ook geld te over zijn voor de Palestijnen, zou men denken. Maar merkwaardig genoeg is het de Europese Unie die de lonen betaalt van de Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever. De Arabische liefde voor de Palestijnse Zaak strekt zich blijkbaar niet uit tot de Palestijnen. Het is maar een van de voorbeelden van de kloof in het Midden-Oosten tussen woord en daad, tussen retoriek en werkelijkheid. Niemand kan beweren het Midden-Oosten, dat vat vol dubbele bodems, te doorgronden. Mia Doornaert probeert wel inzicht te geven in een geschiedenis van ’sound and fury’; van de in 633 begonnen verschroeiende Arabisch-islamitische veroveringen die de christenheid van haar meest bloeiende gebieden beroofde; van het wisselende tij in de botsingen tussen islam en wat de moslims nog altijd de christenheid noemen, tot de drama’s van vandaag.
Het Israëlisch-Arabisch conflict is lang niet het enige in het Midden-Oosten. Het is wel het meest polariserende. Blauwdrukken voor een vreedzame regeling van het Israëlisch-Arabisch conflict zijn er. Maar waar is de vredeswil?
